Moderator

Aero

A ja się zgłaszam na moda.
Błuhahaha.
Niedorzeczność.
Dlaczego? Bo jestem na forum często.
Bo wiem co i jak.

Pomadka

Ok ale na razie nie potrzebuję więcej modów.

Aero

Aha, rozumiem.
Jak będziesz potrzebowała to ja się rwe

webmiss

Coś nie ma teraz modów

Piegusek

no nie ma. ale jak się będziesz udzielała, to się możesz zgłosić.

aaa4

-Moze wyzdrowiec - powiedzial jak zawsze spokojny, jak zawsze pelen nadziei Sangiusto, lecz tym razem bezwiednie ujawnil, manicure ursynow tylko oczom Itale, podloze swojej nadziei i spokoju - ogromny, niezmienny smutek jakby wpisany w jego zycie.

-Ksiazka Karantaya bardzo mi sie miejscami podobala - powiedziala Perneta.

-Mnie zachwycila - rzekla Eleonora. - Moglabys mi juz ja oddac, Perneto, trzymasz ja od trzech lat, a ja chcialabym ja przeczytac. Przy koncu byla tak przygnebiajaca.

-Chcesz powiedziec, ze nie skonczylas jej, Lele? - zapytal z usmiechem Emanuel.

-Nie chcialam. Balam sie, ze on umrze. Wiem, ze glupio jest plakac nad ksiazkami, ale zawsze plakalam nad "Nowa Heloiza", a w tej ksiazce jest o wiele wiecej powodow do placzu.

-Ma szczesliwe zakonczenie, mamo - powiedziala Laura ze swym szerokim, uroczym usmiechem.

-Ciagle myslalam, ze ten mlody czlowiek, jak on sie nazywa - rzekla Perneta - Livye, jest jak Itale.

-I oczywiscie dlatego plakalam - powiedziala Eleonora.

-Karantay wymyslil te ksiazke, zanim mnie poznal - rzekl z hamowana gwaltownoscia Itale.

-Niemniej jednak moze odzwierciedlac prawdziwe zycie - zauwazyl Sangiusto. - Pisze o swoim pokoleniu.

-Ale ona nie jest prawdziwa. To wspaniala ksiazka, lecz w pewnym sensie falszywa - sam Karantay jest absolutnie zrownowazony i szczery, a ta ksiazka wylacznie pokazuje wzloty, upadki i przesade. Nikt sie tak nie zachowuje.

-A po co pisac romans o nieromantycznych ludziach? - spytal Emanuel.

-To oczywiscie wspaniala ksiazka, najlepsza, jaka mamy, ale mogl zrobic... mogl dokonac znacznie wiekszych rzeczy!

-I dokona ich - rzekl Sangiusto [link widoczny dla zalogowanych]
podnoszac kieliszek wina jakby w prywatnym toascie. - Z Boza pomoca.

Rozmowa toczyla sie dalej, na stole pojawialo sie i znikalo z talerzy dobre, ciezkie jedzenie, zwykle, znajome twarze jasnialy w blasku swiec wesoloscia. Itale unikal patrzenia na Piere i usilowal nie myslec o Karantayu. Pil wiecej wina niz zwykle, lecz jego nieprzyjemne skrepowanie nie mijalo. Otacza go jego wlasna rodzina, lecz on do niej nie nalezy. Ci ludzie sa u siebie w domu, wszyscy oprocz niego sa u siebie w domu. Goja zrobilem? - pomyslal. Dlaczego nie mam domu?

-Napisales kiedys o pewnym czlowieku - zwrocil sie do niego bez wstepow Guide - ktory znal mojego ojca. Kto to byl?

Wyrwany z rozmyslan Itale sprobowal opisac hrabiego Helleskara. Mowil tak sugestywnie, ze brzmialo to jak opis jakiejs postaci z powiesci Karantaya, czym zafascynowal sluchaczy. Zadawali pytania i Itale opowiedzial, jak poznal starego Helleskara przez jego syna, oraz wspomnial Paludeskarow, Enrike'a i Luise.

-Hrabianka Luisa - powiedziala Perneta. - Ona jest w ksiazce!

-Nie sa do siebie podobne.

-Ta w ksiazce jest bardzo piekna - powiedziala Laura [link widoczny dla zalogowanych]
nie tak znow niewinnym glosem.

-W rzeczywistosci takze - powiedzial powaznie, prawie z wyrzutem, Emanuel.

-Tak - dodala Piera - jest naprawde piekna. manicure ursynow najpiekniejsza kobieta, jaka widzialam w zyciu.

-Gdzie ja widzialas? - zapytal Itale, zmuszony do odezwania sie przez niewiarygodna dla niego mysl o Luisie i Pierze, znajdujacych sie w jednym pokoju.

-W Aisnar, w domu mojego narzeczonego.

-Wiedzialam, ze jest dobra - powiedziala Perneta z ta sama powaga, co Emanuel - ciesze sie, ze jest tez piekna. - Spojrzala niespokojnie na Itale, jakby chciala jeszcze o cos zapytac.

-Ma wyjsc za maz - rzekla Laura. - Pisze o tym w liscie pan Karantay.

-Za George'a Helleskara. Tej wiosny - dodal Itale.

-Pije za jej szczescie - powiedzial Emanuel.

Wszyscy wzniesli kieliszki, wypili zdrowie Luisy i zaczeli rozmawiac o czyms innym.